Voordat ik mijn waarnemingen over de meeuwenloop van vanmorgen uiteenzet eerst een korte
inleiding van mijn kant:
Al jaren hoor ik verhalen over hardlopen, achter een haas aanlopen, in een groep lopen enz. Ik vroeg
mij altijd af, wat deze mensen toch bezielt. Lopen is toch lopen, hardlopen is iets harder dan lopen.
Simpel zou je zeggen. Niets blijkt minder waar. Ik heb in het verleden weleens hardgelopen maar
altijd alleen. Wij noemden het sjoggen, het zat tussen joggen en sjokken in. Ik werd nog net niet
aangehouden. Na een lange tijd niet meer te hebben gesport, ben ik anderhalf jaar geleden lid
geworden van de atletiek. Na iedere training ging het iets meer op hardlopen lijken.
Toen dan ook het jaar daarop het moment was aangebroken om je deelname aan de meeuwen bij
Jan Vlak op te geven, kon ik niet anders dan mijzelf aanmelden. Met zwager Henk, echtgenoot Ed,
zus Angela, zus Mariska, neef Jaap de Bok en nicht Caroline zou dit een familie-uitje worden.
(Meeuwen wees niet beledigd, inmiddels beschouw ik jullie als 2e
familie). Uiteraard moest ik
eerst door de selectie van Jan en Jetty komen. Er werd mij bij het passen van een shirt dus ook wel
eerst gevraagd wat mijn tijd was. Tja, ik zag er natuurlijk niet uit als een hardloper. Zij zagen zichzelf
al anderhalf uur wachten in de kou. Maar ik kon geruststellend antwoorden dat ik gelijk liep met
Angela, Marga en Jan Melk. Jan wist niet dat ik de tien kilometer op dat moment nog niet eens zou
redden. Ik riep gewoon mijn beste tijd ooit.
Toen het moment van de eerste wedstrijd van de meeuwencompetitie in het zicht kwam, werd ik
toch wel zenuwachtig. Kon ik de tien kilometer al wel halen? Zoveel geoefend had ik niet, want de AV
had meer leuke sporten. De kermisloop was dan ook een goed meetmoment. Nou dat was afzien. De
tien kilometer werd gehaald, maar vraag niet hoe.
Uitslag Bosloop Schoorl
Tussenstand Meeuwencompetitie
Fotos Jan Vlak | | Verslag... | | De Twiskemolenloop was de eerste echte wedstrijd uit de meeuwencompetitie. Ik heb wel even
gezocht naar mijn familieleden waar ik het avontuur mee zou aangaan. Wegens blessures en andere
beslommeringen waren Ed en ik echter als enige overgebleven. Dus met wie moest ik nou lopen?
Deze eerste loop was dus echt aftasten. Gelukkig had ik een haas gevonden in de persoon van Wim
Jonk. Dus na al die verhalen in de afgelopen jaren had ikzelf een haas gevonden. Hij sleepte mij de
eerste kilometers erdoorheen. En in de wedstrijden die volgden was ik steeds op zoek naar een
andere haas. Want uiteraard bleek ook ik niet opgewassen tegen het wedstrijdvirus. Nicht Caroline
had mij al gewaarschuwd. En jawel hoor, ik moet bekennen dat ook ik voor de punten ga. De strijd
die is losgebarsten ook in de onderste laag van het klassement drijft ook ons tot een uiterste
prestatie. De strijd tussen Fred, Jojanneke, Wim, Steffie en mijzelf heeft ons toch iedere week doen
verbeteren. Henk Overeem en Danielle, wij komen eraan.
Genoeg inleiding terug naar de wedstrijd van vandaag:
Vooraf al heel veel zin in. De weersomstandigheden zagen er goed uit. Voor Jeffrey iets minder, want
als mooi weerloper zag hij erg op tegen de kou. Arno had al een smoes klaar. Hij loopt het liefste op
de weg en geniet niet van de wedstrijden in Schoorl zoals wij dat doen. Uiteraard meldde hij vooraf al
dat hij een lichte kuitblessure had en wellicht de wedstrijd niet uit zou lopen. Ja, ja…. Harry, Ed en ik
waren er klaar voor.
Op weg naar Schoorl scheen de zon al volop. Het was wel kouder dan we de laatste tijd gewend zijn.
Over het dilemma of er met handschoenen aan moest worden gelopen werd vooraf toch nog wel
even discussie gevoerd. Als stukjesschrijver moest ik mij toch even mengen tussen de lopers uit de
middenmoot van het klassement. Ik stond dan ook vooraan bij de start. Zo hoorde ik dat menig loper
blij was dat er een aantal snelle jongens niet bij waren vandaag. Joey, Jeroen en Henry bijvoorbeeld
hadden andere verplichtingen vandaag. Dat betekent dat er punten gepakt konden worden. John en
Rene waren in goede conditie en topfit. Zij hebben vorige week een halve marathon gelopen en het
kon dan ook niet uitblijven, maar vandaag zijn ze voor Ed gefinisht. Harry kon beide heren nog maar
net voor blijven. Ed en Harry voelden de hete adem van beide heren de afgelopen weken reeds flink
in hun nek blazen, ze waren al gewaarschuwd. De kuitblessure van Arno viel zoals voorspeld door
Jeffrey uiteraard reuze mee achteraf. Hij liep de sterren van de hemel. Hij zal deze week nog een
extra training toevoegen aan zijn schema om op de weg in Zaandam te knallen. Het gevecht tussen
Gina, Martien, Yvonne en Margriet gaat ook onverminderd voort. Ze knokken om beurten voor de
winst voor hun plaats in het klassement. Jeffrey en Angelique hebben ook hun plaats weten te
bemachtigen binnen deze groep. Yvonne wordt elke meeuwenwedstrijd sterker en zou zomaar
dichterbij kunnen komen. Ook zij hebben het af en toe nog zwaar na een kilometer of 8 en moeten
de laatste kilometers doorbikkelen.
Nadat Joost als eerste is geeindigd werd Gisela als eerste vrouw gehuldigd. Een knappe prestatie! De
strijd tussen de laatste lopers in het klassement was toen nog niet gestreden. Zoals reeds vermeld
was ik tussen de snelle lopers gestart en werd dan ook door menigeen ingehaald. Het was wederom
afzien. Zoveel klimmetjes en dalingen. Op de dalingen zal ikzelf nog flink moeten oefenen. In de
laatste kilometer had Ben nog lucht over. Hij haalde Jojanneke en mijzelf nog in om zo onze punten
voor onze neus weg te kapen. Toen ik even in een onbewaakt ogenblik de weg moest vinden op een
kruising met veel wandelaars was ik wel heel erg blij Ben voor me te zien lopen. Je zou zo maar
kunnen verdwalen. Verhalen genoeg hierover. Henk had een goede dag vandaag, ik heb hem niet
meer gezien. Dit betekent dat ik komende week weer goed moet trainen.
Nadat tijdens het kopje koffie bekend was gemaakt dat ik het stukje ging schrijven is mij door Jan wel
een limiet meegegeven. Het moet tenslotte in de Nivo. Dus Jeffrey je hebt mazzel. Ik hou het hierbij.
Ik kan namelijk alleen al over Jeffrey een a4tje volschrijven. Daar houdt hij zo van. Ha, ha, ha.
Beste meeuwen nog 2 wedstrijden te gaan. Dus ik zou zeggen, tot volgende week! We hopen op een
goede opkomst deze laatste 2 wedstrijden! |
|